عمارت خوبان

رستگار تر از تو چه کسی کند تر از من چه خسی

که گر تو آدم نوکر صفتی بودی ام هزار دل نگران

در این پیاله که روز را به شب برسانیم

تو خنده ای بنما که سوز کون رقیبم

سر از این آستر نیم پاره تو بر نخواهم داشت

که شرت عمارت خوبان کنند پرچم دوست

رویای زنبوران وحشی...