آغوش

در ته مانده ی آغوش ناگوار تو میمیرم

با این همه هم همه های هجو سیاهی که سروده ام

با صدای دو رگه  زن آبستنی

که درد می کشید

با دستهای سردی که بو می داد

مثل شاعری که تنها بودو در خماری

سیگار می کشید

و هر چه که از دستهای تو می رسید

رویای زنبوران وحشی...